Σε διάσταση=Οριστικός χωρισμός ή πιθανότητα επανασύνδεσης;
Από: Μαρία Βουλγαράκη-Ψυχολόγος και Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια 4 Αυγούστου 2014 Κατηγορία: Σε διάσταση, Ψυχολογία Σχολιάστε
124
0 Share0 0
Για ένα ζευγάρι που αποφασίζει να χωρίσει, το «νομικό» διαζύγιο ακολουθεί πάντα μια μικρή ή μεγάλη περίοδο «συναισθηματικού» διαζυγίου, όπου οι δύο σύντροφοι βιώνουν αρνητικά, δυσφορικά συναισθήματα ο ένας για τον άλλο, απομάκρυνση, συνηθέστερα συνυπάρχουν συγκρούσεις και τσακωμοί. Κι ενώ έχουν «καταφέρει» να κοινοποιήσουν στα παιδιά την απόφασή τους αυτή και για το επόμενο διάστημα να λειτουργήσουν σε μια κατάσταση διάστασης.. σταματάνε στη σκέψη της έκδοσης του διαζυγίου, οπότε και η διάσταση… χρονίζει κι εκείνοι παραμένουν άλλοτε «χωρισμένοι», άλλοτε «σε διάσταση». Πώς επηρεάζει όμως αυτό την κατάσταση στην οποία καλούνται να προσαρμοστούν τόσο τα παιδιά όσο και οι πρώην σύζυγοι;
Η αλήθεια είναι πως το «χαρτί» του διαζυγίου, σηματοδοτεί την αμετάκλητη «λύση» του γάμου. Όχι μόνο συμβολικά πια (με τη διάσταση) αλλά και πραγματικά καθιστά σαφές ότι οι δύο πρώην σύζυγοι κρατάνε πλέον μόνο το γονεϊκό τους ρόλο ενώ εγκαταλείπουν το συζυγικό… ετσι ο καθένας τους μπορεί να προχωρήσει σε μια νέα ζωή, αποδεσμευόμενος από την παλιά…! Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο να το αποδεχτεί κανείς στην ουσία του, όσο αρνητικά κι αν νιώθει για τον άλλο…
Όντας όμως σε διάσταση, οι πρώην σύζυγοι -καθώς εξακολουθούν να είναι «τυπικά» ενωμένοι μεταξύ τους- «έχουν δικαίωμα» να νιώθουν και να απαιτούν ότι θα πρέπει η οικογένεια (για αυτόν που δε μένει μαζί τους) να είναι σε προτεραιότητα, να έχουν «λόγο» για την μετά το χωρισμό συμπεριφορά τους αναφορικά με επόμενες σχέσεις, να έχουν αξιώσεις και όχι σπάνια να νιώθουν –βαθιά μέσα τους- ότι υπάρχει… ένα «παραθυράκι», σε περίπτωση που τα πράγματα αλλάξουν και θελήσουν να ξαναπροσπαθήσουν! Αλλά κι αυτό να μην επιθυμούν συνειδητά, μπορεί υποσυνείδητα να μην θέλουν να απελευθερώσουν τον εαυτό τους αλλά και τον άλλο, είτε από θυμό για εκείνον και διάθεση «χειρισμού» των καταστάσεων, είτε από προσωπικές ανασφάλειες, φόβους..
Ωστόσο όμως, δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε και την οικονομική διάσταση της έκδοσης του διαζυγίου που ειδικά στην εποχή της οικονομικής κρίσης είναι για αρκετούς πραγματικά δυσβάσταχτη… σεβαστό. Όμως όχι σπάνια αυτή η διάσταση του διαζυγίου γίνεται το «άλλοθι» για τους πρώην συζύγους προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν τα συναισθήματά τους, τις αδυναμίες και τους φόβους τους για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον..
Στις περιπτώσεις εκείνες που οι πρώην σύζυγοι είναι σίγουροι μέσα τους ότι επιθυμούν το χωρισμό, είναι καλό να «κλείνουν» και τυπικά τις εκκρεμότητες μεταξύ τους καθώς έτσι βοηθιούνται και οι ίδιοι να παραδεχτούν, να βιώσουν και σταδιακά να ξεπεράσουν το «τέλος» της σχέσης τους αλλά και να μπορέσουν να προχωρήσουν μπροστά. Αλλά και τα παιδιά έχουν ανάγκη από ένα ξεκάθαρο πλαίσιο σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας και μια σαφή μορφή της νέας δομής αυτής μέσα στην οποία καλούνται να προσαρμοστούν, να λειτουργήσουν υγιώς και να φτιάξουν τα δικά τους πρότυπα που θα (ανα;)παράξουν στο μέλλον. Γιατί για όσο οι γονείς έχουν μέσα τους «εκκρεμότητες» με τον πρώην σύζυγο, τόσο στα παιδιά θα υπάρχει η ελπίδα της επανένωσης.
Στην περίπτωση όμως που ένα ζευγάρι δεν είναι ακόμη σίγουρο αν θέλει να χωρίσει (μπορεί να το νιώθει αλλά δεν ξέρει αν μπορεί να το «υποστηρίξει» συναισθηματικά -δεδομένης και της ύπαρξης των παιδιών) αλλά βιώνει μια πολύ δύσκολη συμβίωση μπορεί να επιλέξει να απομακρυνθεί ο ένας με τον άλλο ώστε κατ΄αρχήν να αποφορτιστεί η ένταση μεταξύ τους και στη συνέχεια να διερευνηθεί η πιθανότητα να τα ξαναβρεί. Η διάσταση στην περίπτωση αυτή μπορεί να αποδεχτεί ωφέλιμη για τη σχέση του ζευγαριού, μπορεί όμως και όχι. Καθώς όμως ένα τέτοιο χρονικό διάστημα είναι αφενός φορτισμένο συναισθηματικά κι αφετέρου αβέβαιο ως προς την διάρκεια αλλά και την κατάληξη, τα παιδιά οφείλουν να γνωρίζουν τι σημαίνει αυτή η απομάκρυνση του ενός γονιού. Προϋποτίθεται ότι η απόφαση των συζύγων για διάσταση είναι βέβαιη και όχι μόνο υπό σκέψη, γιατί θα δημιουργήσουν άγχος στα παιδιά χωρίς λόγο… ακόμα! Από τη μεριά τους βέβαια τα παιδιά θα είναι δύσκολο να το κατανοήσουν –καθώς είναι πιο ασαφές- ωστόσο όμως χρειάζεται να γνωρίζουν τι συμβαίνει. Όχι τους λόγους και τις λεπτομέρειες. Απλά το τι συμβαίνει και θα συμβαίνει από κει κι έπειτα στη ζωή τους. Μπορείτε να τους πείτε ειλικρινώς ότι «δεν είστε ευτυχισμένοι μεταξύ σας, δε επικοινωνείτε καλά, δεν τα πηγαίνετε καλά… και γι αυτό χρειάζεστε κάποιο χρόνο για να σκεφτείτε. Θα μείνετε χωριστά ώστε να σκεφτείτε πιο ήρεμα αν θέλετε να μένετε στο ίδιο σπίτι…».
Σίγουρα η ανάγκη των παιδιών θα είναι να μάθουν το πότε θα αποφασίσετε, μέχρι πότε θα μένετε χώρια… μην σπεύσετε όμως να τα καθησυχάσετε με απαντήσεις που δεν έχετε ούτε εσείς! Αντιθέτως μπορείτε να πείτε πως «ούτε εσείς ξέρετε τώρα αυτό που σας ρωτάνε. Αυτό που τους ανακοινώνετε είναι κι αυτό που έχετε συμφωνήσει με το άλλο γονιό μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αν συμφωνήσετε κάτι διαφορετικό θα τους το πείτε..». Πληροφορήστε τους για το πού θα μένει ο άλλος γονιός, διαβεβαιώστε τα για την αγάπη και των δυο σας προς εκείνα καθώς και το ότι θα είστε για πάντα ο «μπαμπάς» και η «μαμά» αλλά και πώς θα είναι η νέα καθημερινότητα, διατηρώντας βέβαια την δυνατότητα εγγύτητας με τον άλλο γονέα. Σίγουρα θα πυροδοτήσει άγχος και ανασφάλειες στα παιδιά αλλά δυστυχώς σε μια συζυγική σχέση που φτάνει σε αυτό το σημείο, τα παιδιά ήδη έχουν βιώσει πολλά αρνητικά συναισθήματα μέσα στην οικογένεια! Στην περίπτωση που οι γονείς δεν τα βρουν, η διάσταση μπορεί να τα «προετοιμάσει» για πιο μόνιμες ίσως αλλαγές. Αν όμως τα καταφέρουν, μια πιο δυνατή σχέση των γονιών θα τα βοηθήσει να προσπεράσουν το «τραύμα» του χωρισμού.
Από την πλευρά τους οι σύζυγοι, το διάστημα αυτό, πρέπει πρώτα ο καθένας με τον εαυτό του κι ακολούθως με τον άλλο, να αναζητήσει και να αναγνωρίσει το ρόλο του στην άσχημη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, την ευθύνη του στη ρήξη της σχέσης τους, να φανεί ειλικρινής με τις ανάγκες του, τις δυσκολίες του, τις επιθυμίες του από τον εαυτό του και τον άλλο κι αφού «δουλέψει» τον εαυτό του και τα συναισθήματά του να προσπαθήσει μαζί με τον άλλο σύζυγο να αναζητήσουν (νέους;) τρόπους να είναι καλά μαζί.. Κι αν κάτι τέτοιο είναι επιθυμητό κι από τους δυο αλλά φαντάζει δύσκολο ή κι απίθανο, μπορούν να αναζητήσουν τη βοήθεια ενός ειδικού, ώστε να είναι πιο πιθανό να τα καταφέρουν… όχι γιατί δεν μπορούν να είναι χώρια αλλά γιατί θέλουν να είναι μαζί!
Μαρία Βουλγαράκη
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια ζεύγους και οικογένειας
Χαρ. Τρικούπη 2 & Δωδεκανήσου
Άλιμος, Αττική
Κινητό: 6937 087217
- See more at: http://singleparent.gr/se-diastasi/se-d ... KrGPb.dpuf