Ατυχήματα στη Γέρα

[Λίνος Κουντουράς]

Είναι απίστευτο πόσα παιδιά μας έχουν χάσει τη ζωή τους στη Γέρα τα τελευταία χρόνια. Για τους νέους αυτούς χάθηκαν τα πάντα, από μια ανοησία δική τους ή κάποιου άλλου οδηγού. Χάθηκαν οι έρωτες, τα βράδια με τις παρέες, τα μπάνια, το ψάρεμα, ο γάμος, τα παιδιά, τα εγγόνια, η ικανοποίηση από μια εποικοδομητική ζωή και άλλα πολλά, ενώ πότισαν με απόγνωση και λύπη για μια ζωή, την αγαπημένη τους σύντροφο και τους γονείς τους. Γιατί όλα αυτά;

Δεν είναι λίγα τα «φτιαγμένα» μηχανάκια, που με οδηγίες ημιμαθών φίλων, από στόμα σε στόμα, δήθεν βελτιώνονται, με μόνο σκοπό την … τελική ταχύτητα, χωρίς να γνωρίζουν τις παράλληλες συνέπειες. Τοποθετούν π.χ. στενά λάστιχα και πολύ υψηλότερη πίεση από τις προδιαγραφές, για να τρέχει λίγο περισσότερο. Δεν ξέρουν ότι έτσι το κράτημα στη στροφή χάνεται και το γλίστρημα γίνεται εντελώς απρόβλεπτα, χωρίς να τους αφήνει περιθώριο αντίδρασης.

Το ίδιο συμβαίνει σε όσα αυτοκίνητα τοποθετούνται πολύ φαρδιά ελαστικά χαμηλού προφίλ. Αυτά όντως κρατάνε καλύτερα στις στροφές, αλλά όταν ξεπεραστεί το όριό τους, χάνουν απότομα την πρόσφυση, χωρίς να δίνουν πια στον οδηγό τη δυνατότητα διόρθωσης. Αυτός και είναι ο λόγος που στους αγώνες Forula, οι οδηγοί, παρότι είναι οι καλύτεροι του Κόσμου, δεν καταφέρνουν να «μαζέψουν» το όχημά τους, αν τυχόν τους φύγει σε στροφή, σε αντίθεση με τους ραλίστες, που λόγω στενότερων ελαστικών εύκολα … «πάνε με τις πάντες».

Πριν μερικά χρόνια ο αδελφός ενός νεαρού συνεργάτη μου σκοτώθηκε στην Αθήνα με το μηχανάκι του. Κατεβαίνοντας στην Πειραιώς έκανε σούζες, γλίστρησε και έπεσε στα δεξιά του, ακριβώς μπροστά από τον διπλό άξονα μιας νταλίκας που τον έκανε κομμάτια.

Αναρωτιέμαι από τότε, γιατί άραγε οι νέοι μας να διακινδυνεύουν τα πάντα για μια σαχλαμάρα που κανείς, μα κανείς δεν θαυμάζει. Οι γύρω οδηγοί, όταν τους βλέπουν λένε … «κοίτα τον μα…κα.» Οι περαστικοί λένε … «δες τι κάνει ο ηλίθιος». Οι κοπέλες, που ίσως αυτές να θέλει να εντυπωσιάσει, αλλά και που μόνο αυτά τα κόλπα δεν θαυμάζουν, λένε … «ωραίο παιδί, αλλά μοιάζει ανεύθυνος και βλάκας». Και αν τα βρουν μαζί του, τότε αποδέχονται τις επιδόσεις του στα οδηγικά με το μηχανάκι, απλά ως αναγκαίο κακό. Ποτέ δεν τις θαυμάζουν. Δεν έχω δίκιο;

Όσο για την παρέα, στην οποία θέλει να κάνει τον σπουδαίο, τον κατατάσσει στους γραφικούς, στα «βλήματα» που τους διασκεδάζουν, αλλά δεν τους αποδέχονται από αυτά και μόνο ως αρχηγικούς. Μόνο κάποιος με την ίδια χαζή νοοτροπία μπορεί να εντυπωσιαστεί και να προσπαθήσει να τον ανταγωνιστεί στις σούζες ή σε άλλα τέτοια μέσα σε δρόμους, όπου κυκλοφορούν πολλοί και διάφοροι επικίνδυνοι οδηγοί. Γιατί κανείς οδηγός δεν δίνει προσοχή σε αυτούς τους χαζοχαρούμενους πιτσιρικάδες , που άλλη δουλειά δεν έχουν από το να κάνουν δήθεν μαγκιές.

Άλλα απασχολούν τους συχνά επικίνδυνους οδηγούς. Ο ένας σκέφτεται τα χρέη του και είναι αφηρημένος, η άλλη τηλεφωνάει εδώ και 5 χιλιόμετρα με τη φίλη της και μόνο γύρω της δεν βλέπει, άλλοι κρατούν με ένα χέρι το κινητό, πίνοντας ταυτόχρονα φραπέ και προσέχοντας κυρίως όχι τόσο τον δρόμο, όσο το να μην τους χυθεί ο καφές. Ένας άλλος είναι υπερήλικας και αγωνίζεται απελπισμένα να συγκεντρωθεί στην οδήγηση, άσε που δεν βλέπει καθόλου καλά, ενώ οι αντιδράσεις του μετριούνται όχι σε δέκατα δευτερολέπτου, αλλά σε ολόκληρα λεπτά της ώρας. Το βράδυ (συχνά και μεσημεριάτικα) δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν πιεί τα ούζα τους. Μέχρι και για 15 καραφέλια έχω ακούσει να πίνει μια μικρή παρέα. Άλλοι πάλι δεν πέρασαν εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης, αλλά το … αγόρασαν και έχουν μεσάνυχτα για όλα!

Και μέσα σε όλους αυτούς τους αφηρημένους τρέχει σαν παλαβός ο νεαρός για να ευχαριστηθεί με τα κολπάκια του, μέχρι βέβαια την μοιραία στιγμή. Το μετά συνεχίζεται στα νοσοκομεία, με σπασμένα πόδια και χέρια και πολύμηνη νοσηλεία ή με σπασμένο κεφάλι στο νεκροταφείο. Αξίζει βρε παιδιά η όλη μαγκιά;

Πρέπει αγαπητά μου μωρά να καταλάβετε ότι ζείτε και ζούμε σε μια κοινωνία της ρεμούλας και της ανευθυνότητας. Σε μια κοινωνία που δεν ξέρει τι κάνει, που σας οδηγεί στο ατύχημα ή στον θάνατο και στην οποία μόνο με τη δική σας προσπάθεια μπορείτε να επιβιώσετε.

Με ένα κράτος της ρεμούλας, με αλλοπρόσαλλες σημάνσεις και κακοτεχνίες στους δρόμους, για να διευκολυνθούν οι διαπλεκόμενοι εργολάβοι.
Με γονείς που επιτρέπουν στα παιδιά τους να οδηγούν χωρίς κράνος και να κινούνται τη νύχτα με ένα μηχανάκι χωρίς φώτα, αντί να του πουν … «δεν θα το πάρεις αν δεν φτιάξεις τα φώτα» (δεκάρες κοστίζει μια λάμπα) ή «δεν θα το καβαλήσεις χωρίς κράνος» ή «ξέχασε το μηχανάκι αν δεν πάρεις πρώτα δίπλωμα». Αλλά ποιοι γονείς; Αυτοί που δίνουν το κακό παράδειγμα στα ίδια τους τα παιδιά, κινούμενοι χωρίς κράνος, τρέχοντας σαν τρελοί ή ξεπερνώντας σε στροφές χωρίς να βλέπουν τι έρχεται; Αυτούς που αγοράζουν στα παιδιά τους ένα ποδήλατο ή ένα μηχανάκι και τα αμολούν σε δρόμους με τους προαναφερθέντες οδηγούς, για να μάθουν από το εκάστοτε πάθημα τον τρόπο οδήγησης. Ποιους γονείς; Τις μητέρες που ενώ λατρεύουν τα μωρά τους, πάνε και τα παίρνουν από το σχολείο, τρείς απάνω στο μηχανάκι και χωρίς ούτε ένα κράνος;

Πολύ συχνά στον δρόμο με τις στροφές μετά τον Πλακάδο, με περνούν με απίστευτο άγχος απάνω στη στροφή, κάποιοι οδηγοί, διακινδυνεύοντας τα πάντα και μετά μέχρι τη Μυτιλήνη κινούνται 30 μέτρα μπροστά μου. Ρωτάω λοιπόν καμιά φορά, όταν αναγνωρίσω τον οδηγό: «Γιατί ρε Στρατή διακινδύνευσες τη δική σου ζωή και αυτή κάποιου άλλου, αφού στη συνέχεια δεν πήγαινες καθόλου πιο γρήγορα από εμένα»; Ξέρετε ποια είναι συνήθως η απάντηση; «Δεν μπορώ να έχω κάποιον μπροστά μου». Σπουδαίος λόγος και αιτία για μια ενδεχόμενη τραγική κατάληξη.
Φίλοι μου συνέλθετε ! Η ζωή είναι πιο πολύτιμη από όλα τα λεφτά και τα καλά του Κόσμου. Μην την σπαταλάτε για το τίποτα. Ούτε τη δική σας, ούτε και αυτή κάποιου άλλου, που δεν σας χρωστάει τίποτα.

Λίνος Κουντουράς