Στο Πέραμα Μετά το ''Μάκη'', η ''Στέλλα''

Συζητήσεις σχετικές με την περιοχή της Γέρας.
Απάντηση
Στέλιος Ε. Παππάς
Συγγραφέας
Δημοσιεύσεις: 12108
Εγγραφή: Παρ Σεπ 11, 2009 10:16 am
Τοποθεσία: Παππάδος Γέρας

Στο Πέραμα Μετά το ''Μάκη'', η ''Στέλλα''

Δημοσίευση από Στέλιος Ε. Παππάς »

Στο Πέραμα

Μετά το «Μάκη», η «Στέλλα»

Ήταν ένα συνηθισμένο πουλί ; Ή μια εικοσάχρονη ιστορία για το Πέραμα, για τη Γέρα;
Η προσφορά του ανεκτίμητη και την αναγνωρίσαμε όλοι οι Γεραγώτες μετά από τον άδικο κι αιφνίδιο χαμό του.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά.
Ήταν καταχείμωνο του 1982, όταν ένα διαβατάρικο πουλί, πελεκάνος, εντυπωσιάστηκε από τις όμορφες ακρογιαλιές του κόλπου Γέρας και κουρασμένος, πεινασμένος όπως ήταν από το πολυήμερο ταξίδι από χώρες μακρινές αποφάσισε να «προσγειωθεί» σ’ αυτές. Στο Πέραμα.
Φήμες έλεγαν ότι ασυνείδητος κυνηγός τον τραυμάτισε τουφεκίζοντάς τον.
Τον εντόπισε πρώτος ο Βλάσης Χαραλαμπής, ο οποίος του έδωσε τις πρώτες βοήθειες, τροφή, και τον έφερε στο Πέραμα.
Άρεσε πολύ στον πελεκάνο η περιποίηση, η φιλοξενία και δεν άργησε να χαρακτηριστεί «η μασκότ» του Περάματος της Γέρας.
Το όνομα αυτού: «Μάκης».
Έδωσαν το όνομα αυτό στον πελεκάνο από έναν γραφικό τύπο του Περάματος, που είχε μακρύ λαιμό και γαμψή μύτη και τον έλεγαν Μάκη.
Του έφτιαξα εγώ ένα σπιτάκι παραμυθένιο για να προστατεύεται από το κρύο, τη βροχή και τα σκυλιά. Άλλωστε αυτό ήθελε: στέγη και φαγητό.
Αγαπήθηκε πάρα πολύ από τους Περαματιανούς κι ιδιαίτερα από την κ. Κατίνα Ρουκουνιώτη κι από το γιο της, Χρήστο, που τον φρόντιζαν σαν παιδί.
Επαναλαμβάνω, έγινε η μασκότ της Γέρας..
Εκδρομικά πούλμαν, σχολικά, παιδιά, μικρά και μεγάλα, επισκέπτονταν κι αφιέρωναν πολλές ώρες για να παίζουν και να φωτογραφίζονται μαζί του.
Ήταν ένας πόλος έλξης τουριστών…
Κι αυτό το νιώσαμε πιο έντονα, όταν μετά από είκοσι χρόνια ζωής στο Πέραμα, του συνέβη ένα ατύχημα κι «αποδήμησε» σχεδόν στα χέρια μου παρά τη βοήθεια που του έδωσε ο γιατρός, για να κρατηθεί στη ζωή.
Λύπη, θρήνος, πένθος σε όλο το χωριό !
Ήταν χειμώνας του 2006 και θα γιορτάζαμε τα εικοστά τέταρτα γενέθλιά του, που δεν έγιναν ποτέ!
Αντίο, «Μάκη», από τον πιστό σου φίλο, Αντώνη.

Οι ωραίες αναμνήσεις έρχονταν ,συνεχώς, στο νου και τη σκέψη μας κι η ζωή ,ωστόσο, συνεχιζόταν χωρίς το Μάκη, όταν

Το τηλεφώνημα …

Όταν ένα πρωινό τηλέφωνο, στις 28 Σεπτεμβρίου 2009, Δευτέρα, με αναστάτωσε από χαρά , συγκίνηση, παιδική λαχτάρα, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω…
Ντρινννν
- Ο κ. Γκίκας ;
- Ναι.
- Καλημέρα, είμαι η Στέλλα Κολέα, ελάτε στα «Κατσίνια»*, ήρθε στο κοτέτσι μου ένας επισκέπτης, πελεκάνος.
Στην ολιγόλεπτη διαδρομή μου μέχρι τα «Κατσίνια» η αδρεναλίνη είχε φτάσει στο κατακόρυφο, ανάμικτα συναισθήματα, χαράς και λύπης, μέχρι να με πάει ο οδηγός τής αποστολής Κώστας Γκίκας κι ο συνοδός Κώστας Ρίζος να δω τον Αρυροπελακάνο, να τον παραλάβω και να τον μεταφέρω στο Πέραμα.
Η χαρά μου, η χαρά μας δεν περιγράφεται. Σαν τα μικρά παιδιά που αποκτούν ένα χριστουγεννιάτικο δώρο, έτσι νιώθαμε όλοι οι Περαματιανοί, την χαϊδέψαμε, την αγαπήσαμε από την πρώτη μέρα και της δώσαμε το όνομα: «Στέλλα».
Τώρα θα πρέπει η Δημοτική μας Αρχή να φροντίσει να φτιάξει ένα σπιτάκι λειτουργικό και ν’ αναλάβει τη σίτισή της.
Σήμερα που σας γράφω αυτά (13 Οκτ.) ήρθαν πούλμαν, σχολικά, στο Πέραμα, και γνώριζαν ότι βρήκαμε τον πελεκάνο και ήξεραν και το όνομά της και φωτογραφήθηκαν μαζί της.
Ευχές: Καλή διαμονή, «Στέλλα» !

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Φιλικά
Αντώνης ΓκίκαςS
Πέραμα



* Αγροτική περιοχή, έξω από τον Κόλπο Γέρας.



===========================================
«ΤΟ ΒΗΜΑ της Γέρας» φ. 9 ( Νοεμβρίου 2009), σελ. 1 και 12
Στέλιος Ε. Παππάς
Απάντηση