Tροχαία ατυχήματα στη Γέρα

Συζητήσεις σχετικές με την περιοχή της Γέρας.
Απάντηση
Λίνος Κουντουράς
Συγγραφέας
Δημοσιεύσεις: 22
Εγγραφή: Παρ Οκτ 09, 2009 8:34 am

Tροχαία ατυχήματα στη Γέρα

Δημοσίευση από Λίνος Κουντουράς »

Τα τροχαία ατυχήματα στη Γέρα.

Σαν μια κατάρα κυνηγάει τα νέα παιδιά στη Γέρα και γενικότερα στη Μυτιλήνη ο κίνδυνος του σοβαρού ατυχήματος. Και μας προξενεί τεράστια λύπη, το ότι όποτε ερχόμαστε σε γιορτές και διακοπές στο Χωριό, μαθαίνουμε για ένα-δύο θανατηφόρα ατυχήματα με νεαρά παιδιά.

Κάθε Καλοκαίρι, κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, ερχόμαστε στη Γέρα, που αγαπάμε πολύ, όπως και το σπτέλ μας στο Σκόπελο. Κάθε φορά όμως μαθαίνουμε για κάποιο θανατηφόρο ατύχημα με θύμα, πάντοτε σχεδόν, ένα νέο παιδί, που έχασε τη ζωή του πριν προλάβει να την γευτεί, επειδή του άρεσε να οδηγάει γρήγορα.

Πονάει η ψυχή μας ακούγοντας για τα τραγικά αυτά γεγονότα και ψάχνουμε σε κουβεντούλες με φίλους να καταλάβουμε εκατέρωθεν τι άραγε να φταίει ! Γιατί οι νεκροί από τα τροχαία είναι περισσότεροι από όσους θρήνησε η Γέρα στον πόλεμο του 40.

Πολύ μας προβληματίζει το ότι κανείς δεν συνειδητοποιεί τα ουσιαστικά αίτια της συμφοράς, που είναι η άγνοια των νέων, η υπερεκτίμηση των ικανοτήτων τους, οι κακοί δρόμοι, η εγκληματική τοποθέτηση των κιγκλιδωμάτων ασφαλείας (όσα υπάρχουν) η ανεπαρκής και λανθασμένη σήμανση, το κακό παράδειγμα των μεγάλων και η ξεπερασμένη νοοτροπία.
Η άγνοια των νέων οδηγών. Είναι αποθαρρυντικό να βλέπει κάποιος πόσο λίγα ξέρουν για τους κινδύνους που ελλοχεύουν από το αυτοκίνητο, οι νεαροί φίλοι μας, που νομίζουν ότι μπορούν να οδηγήσουν γρήγορα.
Από το 1975 ακολουθούσα, λόγω του επαγγέλματός μου, τις ομάδες της Fiat και της Skoda στα ετήσια Rally Acropolis και έτσι γνώρισα από κοντά, συχνά μέσα από το αγωνιστικό αυτοκίνητο, το πώς οδηγούν οι πρωταθλητές.
Στους δημόσιους δρόμους οδηγούν συνετά, με την ταχύτητα που επιτρέπουν οι κυκλοφοριακές συνθήκες. Αυτοί που θα μπορούσαν να πάρουν τις στροφές με 250 χλμ/ώρα, αυτοί που έχουν απίστευτα μικρούς χρόνους αντίδρασης, δεν ρισκάρουν και θεωρούν κουτό να τρέχουν στους δημόσιους δρόμους, οι οποίοι δεν παρέχουν την ασφάλεια της κλειστής διαδρομής και της οργάνωσης των αγώνων.
Στις «Ειδικές» πάλι, όπου οδηγούν όσο πιο γρήγορα μπορούν, είναι ασφαλείς. Φορούν ένα ακριβό κράνος, είναι δεμένοι με ζώνες τεσσάρων σημείων, φοράνε προστατευτική στολή, φόρμες με αμίαντο κατά της φωτιάς και μπότες. Έχουν αυτοκίνητα με έναν κλωβό από μπάρες ασφαλείας (roll cage) το όχημά τους διαθέτει συστήματα πυρόσβεσης, τα ελαστικά λειτουργούν και «κρατάνε» το αυτοκίνητο ακόμα και αν τρυπήσουν, ενώ έχουν πάντοτε καινούργια λάστιχα κατάλληλα για την εκάστοτε διαδρομή. Τα φώτα τους είναι τέλεια ρυθμισμένα και οι προβολείς τους κάνουν τη νύχτα μέρα. Έχουν δε δοκιμάσει άπειρες φορές σε ειδικές πίστες το αυτοκίνητό τους, για να γνωρίζουν ακριβώς πως θα αντιδράσει σε κάθε γλίστρημα και στο κάθε οδόστρωμα. Ο συνοδηγός τους φοράει και αυτός κράνος, ζώνες, μπότες και στολή, ενώ και οι δυο τους είναι προσηλωμένοι απόλυτα στον δρόμο. Ξέρουν επίσης ότι ο δρόμος στον οποίο κινούνται είναι κλεισμένος από την Τροχαία και τους διοργανωτές, ότι δεν θα τους έρθει κάποιος αντίθετα, ότι δεν θα βρεθεί στη στροφή κάποιος πεζός ή κάποιο μηχανάκι χωρίς φώτα, και ότι όλα εξαρτώνται τώρα πια μόνο από αυτούς.
Η υπερεκτίμηση των ικανοτήτων του οδηγού. Παρακολουθήστε έναν αγώνα φόρμουλας στην τηλεόραση, μέσα από την κάμερα του αγωνιστικού αυτοκινήτου και προσπαθήστε να φανταστείτε ότι βρίσκεστε εσείς στη θέση του οδηγού. Θα διαπιστώσετε ότι ενώ εσείς δεν θα προλαβαίνετε να εντοπίσετε καλά-καλά την επόμενη στροφή, (τόσο αστραπιαία ακολουθούν η μία στροφή την άλλη) οι πιλότοι όχι μόνο την βλέπουν εγκαίρως, αλλά προλαβαίνουν και να αποφασίσουν για την ιδεώδη γραμμή που θα πρέπει να κινηθούν, προλαβαίνουν να αλλάξουν τέσσερις-πέντε φορές ταχύτητα και να κοιτάξουν και στον καθρέφτη. Τότε μόνο θα καταλάβετε τι απίστευτο χρόνο αντίδρασης έχουν αυτοί οι οδηγοί, οι οποίοι παρόλα αυτά δεν δέχονται να οδηγήσουν γρήγορα σε έναν επαρχιακό δρόμο σαν τους δικούς μας.

Δείτε τώρα πως οδηγάει ο νεαρός μας φίλος, που πιστεύει ότι είναι γρήγορος οδηγός: Συνήθως δεν είναι δεμένος (αμέλεια συχνά θανατηφόρα σε αυτοκίνητα με Air Bug, γιατί χωρίς τη ζώνη σε σκοτώνει ο ίδιος ο αερόσακος) αλλά και αν δεθεί, δεν έχει ρυθμίσει σωστά το ύψος της ζώνης του, η οποία σε περίπτωση ατυχήματος μπορεί έτσι να του χαράξει το λαιμό. Συχνά δεν έχει σωστά παπούτσια (το καλοκαίρι οδηγάει με σαγιονάρες, που μπλέκονται στα πετάλ) πολλές φορές έχει φθαρμένα ελαστικά και κακορυθμισμένα φώτα, ενώ δεν είναι λίγα τα αυτοκίνητα που έχουν καμένες λάμπες στα φώτα πορείας ή στα στοπ. Ποτέ δεν γνωρίζει τις αντιδράσεις του αυτοκινήτου που οδηγάει, ειδικά στις ακραίες περιπτώσεις ενός γλιστερού οδοστρώματος (πχ από λάδια) ή κλατάρισμα ελαστικού πάνω στη στροφή. Συνηθίζει να μιλάει με την ή τον συνοδηγό του, εκνευρίζεται με τη φίλη του ή τα παιδιά του, γελάει ή τηλεφωνάει. Τρέχει λοιπόν με αυτές τις συνθήκες, χωρίς να είναι προσηλωμένος στον δρόμο και χωρίς να ξέρει αν πάνω στη στροφή δεν θα υπάρχουν δυο τρεις αδέσποτοι σκύλοι ή κάποια ελεύθερα γαϊδουράκια, ένα συμβάν με τρακάρισμα ή ένα χαλασμένο αυτοκίνητο ή ακόμα και κάποιος άσχετος που εκεί βρήκε να σταθμεύσει το αγροτικό του.
Με αυτές τις συνθήκες και την προσοχή του στραμμένη στο τηλέφωνο ή την συνοδηγό, το ατύχημα είναι αναπόφευκτο και οι συνέπειες τραγικές.

Η ξεπερασμένη νοοτροπία.
Δεν είναι όμως μόνο τα μέτρα ασφάλειας που λείπουν για την αποφυγή ενός ατυχήματος. Λείπει και η κοινή λογική. Οδηγούμε δηλαδή με το ένστικτο και την παρόρμηση και όχι με το μυαλό. Στη τελευταία μας παραμονή στη Γέρα, κατεβαίνοντας στη Μυτιλήνη, είχαμε πίσω μας έναν «νευρικό» οδηγό. Είχε κολλήσει πίσω μας και μας πέρασε επάνω σε μία κλειστή στροφή χωρίς την παραμικρή ορατότητα. Ο Θεός βοήθησε και δεν ερχόταν κάποιο άλλο αυτοκίνητο από την αντίθετη πλευρά. Διαφορετικά θα θρηνούσαμε θύματα. Στα επόμενα όμως 12 χιλιόμετρα ο φίλος αυτός δεν είχε απομακρυνθεί από εμάς περισσότερο από 70 μέτρα, ενώ στο μποτιλιάρισμα της Μυτιλήνης βρισκόταν ακριβώς μπροστά μας. Αναρωτηθήκαμε λοιπόν τι ήταν εκείνο που τον ώθησε να ρισκάρει τόσο πολύ τη δική του ζωή, αλλά και τη ζωή άλλων, για να κερδίσει κάποια δευτερόλεπτα. Μήπως η μέθη της ταχύτητας; Μα τελικά δεν οδηγούσε πιο γρήγορα από εμάς, αλλά και να οδηγούσε γρηγορότερα, θα άξιζε ένα τέτοιο ρίσκο;

Μια άλλη παρανόηση είναι το να νομίζουν οι νέοι πως οι άλλοι τους θαυμάζουν όταν οδηγούν τρελά. Πολλές φορές ένας νεαρός που κάνει βόλτα με μια κοπελιά, τρέχει σαν τρελός, πιστεύοντας ότι αυτή θα τον θαυμάσει. Εκείνη αντίθετα λέει μέσα της και αργότερα στις φίλες της : Πολύ καλός ο δικός μου, και όμορφος και πολύ θα μου γούσταρε, αλλά οδηγάει σα χαζός, τι να τον κάνεις; Και αυτές οι σκέψεις είναι ακριβώς ο λόγος απόρριψης, αυτού του νεαρού, που έτσι νόμιζε ότι θα την κερδίσει. Γιατί οι κοπέλες έχουν εντελώς άλλα κριτήρια από αυτά που οι νέοι νομίζουν και καλό θα ήταν να το ψάχνουμε το θέμα και να μη κρίνουμε λανθασμένα μόνο εξ’ ιδίων.
Το ίδιο συμβαίνει και με φίλους, που μπαίνουν στο αυτοκίνητο του κολλητού που συνηθίζει να τρέχει, αλλά παίζουν το παιχνίδι, μόνο για να μην τους πουν δειλούς, ενώ κατά βάθος τον απορρίπτουν και συνήθως τον ονομάζουν στην παρέα με άλλους «ο τρελός».

Το κακό παράδειγμα των μεγάλων. Οι νέοι, ακόμα και αν δεν το παραδέχονται μαθαίνουν από όσα βλέπουν στους άλλους. Κυρίως από αυτούς που θεωρούν καλύτερους. Έτσι και τα παιδιά μας πριν ακόμα να μάθουν να οδηγούν έχουν μάθει τη νοοτροπία του πατέρα. Αν αυτός οδηγάει νευρικά, βρίζει, τρέχει, φωνάζει και τηλεφωνάει διαρκώς ή δεν λαμβάνει υπ’ όψη του τους άλλους, θα μεταδώσει άθελά του και στα παιδία αυτή τη νοοτροπία. Γι’ αυτό ας αρχίσουν από τον εαυτό τους οι πατεράδες, που κάθε βράδυ τρέμουν (με το δίκιο τους) μήπως και συμβεί κάτι στο παιδί τους.

Ας κάνουν ένα τεστ-παιχνίδι με τα παιδιά. Ας δοκιμάσουν να κινούν το αυτοκίνητό τους για μία, καλύτερα δύο μέρες, μόνο με 1.500 έως 3.000 στροφές του κινητήρα, χωρίς να ξεπεράσουν αυτό το όριο ούτε μια φορά. Αν τα καταφέρουν θα διαπιστώσουν με έκπληξη, ότι θα φτάσουν στον προορισμό τους ελάχιστα λεπτά αργότερα από ότι συνήθως. Θα διαπιστώσουν ότι θα φτάσουν πολύ πιο ξεκούραστοι από ότι συνήθως. Θα διαπιστώσουν ότι θα λείπει αυτό το … παραλίγο να τρακάρω, που κάποια στιγμή όλοι μας έχουμε σκεφτεί. Θα διαπιστώσουν ότι θα καταναλώσουν πολύ λιγότερη βενζίνη και είναι κρίμα να πληρώνουμε κάποια 1.200 € το χρόνο στον βενζινά, απλώς και μόνο για να ξεκινάμε με πολύ γκάζι και να φρενάρουμε αμέσως μετά. Ας συμφωνήσουν να δοκιμάσουν το τεστ και τα παιδιά, ή ας το προσπαθήσουν οι νέοι μας με δική τους πρωτοβουλία. Ένα πράγμα που διαπίστωσα με αυτό το τεστ, είναι ότι πολλοί δεν τα καταφέρνουν να το φέρουν εις πέρας. Δεν έχουν μάθει βλέπετε να χρησιμοποιούν το γκάζι και το φρένο με την ευαισθησία ενός οδηγού αγώνων, που όποτε γκαζώσει ή φρενάρει απερίσκεπτα θα βγει απ’ το δρόμο, λόγω της μεγάλης ιπποδύναμης και των πολύ δυνατών φρένων που χαρακτηρίζουν τα αγωνιστικά αυτοκίνητα. Μας δυσκολεύει λοιπόν αυτό το τεστ, ειδικά αν πρέπει να μην υπερβούμε τις στροφές για μία ολόκληρη ή ακόμα χειρότερα για δύο ολόκληρες μέρες, χωρίς ούτε μια παράβαση.

Ας καταλάβουμε ότι το αυτοκίνητό μας είναι ένα μέσον που μας διευκολύνει στις μετακινήσεις μας, μας βοηθάει στις μεταφορές των αντικειμένων μας, μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε ταξιδάκια με συντροφιά φίλων και μας προστατεύει από την κακοκαιρία. Όμως τον εαυτό μας και τους άλλους πρέπει να τον προστατέψουμε εμείς, όσο και να προσπαθεί η βιομηχανία να μας διαφυλάξει. Και θα προστατευτούμε μόνο αν το χρησιμοποιούμε σαν εργαλείο, απαραίτητο για τις δουλειές μας, αλλά και ικανό να σκοτώσει. Είτε τσάπα λέγεται το εργαλείο είτε όχημα.

Λίνος Κουντουράς



«ΤΟ ΒΗΜΑ της Γέρας»
4ο, 5ο, και 6ο φύλλο
Απάντηση