Αν ήμουν Δήμαρχος

[Λίνος Κουντουράς]

Αν ήμουν Δήμαρχος

Δύσκολη η δουλειά του Δημάρχου. Πρέπει να εξασφαλίζει χρήματα για τα έργα που φιλοδοξεί να πραγματοποιήσει, πρέπει να θυμάται τι είχε υποσχεθεί, όταν ζητούσε να τον ψηφίσουν και να τα υλοποιήσει όλα. Πρέπει να βρίσκει ισορροπίες στα αντικρουόμενα αιτήματα των δημοτών και να δείχνει, με διαρκή παρουσία και υποστήριξη, σεβασμό στις εκδηλώσεις της περιοχής του. Πρέπει να είναι γλυκομίλητος και καταδεκτικός με όλους, γιατί σε αυτούς τους όλους οφείλει το δημαρχιλίκι, που του εξασφαλίζει σύνταξη σε 8 μόνο χρόνια, όταν οι δημότες του, για μια χαμηλότερη σύνταξη, εργάζονται μια ολόκληρη ζωή. Πρέπει επίσης να φροντίζει με σχολαστικότητα και διαφάνεια τη διαχείριση των δημοτικών εσόδων που του εμπιστεύτηκαν, γιατί μόνο έτσι θα αποφύγει κάθε (κακόβουλη συχνά) κριτική. Το κυριότερο όμως είναι να φροντίζει την υγεία των δημοτών και να τους προφυλάσσει από κάθε κίνδυνο.
Δύσκολη λοιπόν η δημαρχία, γι’ αυτό και ποτέ μου δεν θα ήθελα να γίνω δήμαρχος. Φέτος όμως που, λόγω συνταξιοδότησης, η διαμονή μου στη Γέρα διήρκησε περισσότερο από παλιά, άρχισα να διαπιστώνω κάποια προβλήματα και να σκέφτομαι τι θα μπορούσε να γίνει για την καλύτερη εξυπηρέτηση των δημοτών. Τι θα έκανα δηλαδή εγώ, αν ήμουν δήμαρχος:

1. Πριν από όλα θα φρόντιζα με κάθε τρόπο να προστατέψω τα παιδιά της Γέρας από τα τροχαία ατυχήματα. Με κάθε είδους επεμβάσεις. Με ομιλίες, με σωστή σηματοδότηση, με βελτίωση των δρόμων, με αστυνομικές συμβουλευτικές επεμβάσεις (όχι πάντως με πρόστιμα, που αυξάνουν μεν τα έσοδα του Δήμου, αλλά φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα). Όπως και να έχει, η προστασία των παιδιών μας είναι, πιστεύω, καθήκον όλων μας, πόσο μάλλον του πρώτου τη τάξει δημότη.
2. Θα ενεργοποιούσα ένα ασθενοφόρο. Είναι τραγικό να περιμένει ο ασθενής ασθενοφόρο από άλλη πόλη, για τη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Αν βρισκόταν σε κεντρικό σημείο του Δήμου «ετοιμοπόλεμο», με το τηλέφωνο του οδηγού γνωστό σε όλους, ο πολύτιμος χρόνος μεταφοράς θα μειωνόταν στο ελάχιστο. Θα μπορούσε πέραν αυτού και ένας γιατρός να συνοδεύει σε ώρα ανάγκης τον ασθενή και να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες, που δεν προσφέρονται στο ταξί ή στο αυτοκίνητο ενός συγγενή μας. Οι οδηγοί δεν θα είναι μισθωτοί, ούτε θα κάνουν βάρδια στο όχημα. Θα επιλέγονται δύο τρία άτομα, που θα ειδοποιούνται όταν χρειαστεί, θα συνεργάζονται με τους γιατρούς της περιοχής και θα πληρώνονται ανά δρομολόγιο.
3. Θα έβαζα ένα λεωφορείο με πυκνά δρομολόγια στις συγκεκριμένες ώρες που υπάρχει κίνηση, για τη μεταφορά των δημοτών από Πλακάδο, Παλαιόκηπο, Παπάδο και Σκόπελο, στο Πέραμα. Για σκεφτείτε πόσοι θα ανεβοκατέβαιναν καθημερινά και πόσο περισσότερους θα εξυπηρετούσε η πολύ χρήσιμη (και ένα μεγάλο μπράβο για αυτήν) λεωφορειακή συγκοινωνία Πύργοι – Μυτιλήνη, που σήμερα προβληματίζει όσους μένουν στα επάνω χωριά.
4. Θα δημιουργούσα μερικούς επιπλέον χώρους Parking σε κεντρικά σημεία του Παπάδου, του Σκοπέλου και του Μεσαγρού, όπου σήμερα συνωστίζονται όλοι χειρότερα και από την Αθήνα. Τέτοια Parking που εξυπηρετούν πολύ, έχει ο Πλακάδος και το Πέραμα. Αντιθέτως, με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί λύση η επιβολή προστίμου από την Αστυνομία, ούτε τα κάγκελα που φύτρωσαν ξαφνικά και δυσχεραίνουν τη στάθμευση ή την αποβίβαση στα επίμαχα σημεία. Δεν είναι σκόπιμο να είναι κλειστός και να φιλοξενεί μόνο πέντε έξι δημοτικά οχήματα ο γνωστός χώρος στο Ντουραχάνι. Άνετα θα μπορούσαν να βρίσκονται σε έναν περιορισμένο, κλειστό χώρο τα δημοτικά αυτοκίνητα και το υπόλοιπο οικόπεδο να παραχωρηθεί ως ελεύθερο Parking.

Πιστεύω πως η Δημοτική Αρχή θα εξυπηρετούσε πολύ με αυτά τα λίγα και μάλιστα με ελάχιστο κόστος, σε σχέση με τα κάγκελα ή τις αμφισβητούμενες μπάρες στο δρόμο Σκοπέλου – Περάματος, αλλά … δεν είμαι δήμαρχος και έτσι περιορίζομαι στην επισήμανση και τη διακριτική παράκληση για το κοινό καλό.

Λίνος Κουντουράς,
Σκόπελος - Αθήνα

-------------------------------------------------
«ΤΟ ΒΗΜΑ της Γέρας» φ. 10 σελ. 13