• Είδος βιβλίου: Αφήγημα
• Συγγραφέας: Χαράλαμπος Σαχτούρης
• Εκδότης: Άλφα-Πι
Βιβλιογραφικά δεδομένα:
Χίος 2013, σελ. 224
Ο Μπάμπης Σαχτούρης γεννήθηκε στην Άγρα της Λέσβου το 1952. Τελείωσε το Γυμνάσιο Καλλονής και την Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης. Στα πρώτα χρόνια της διδασκαλικής του θητείας, υπηρέτησε σε σχολεία των Νομών Εύβοιας, Λέσβου και Κυκλάδων. Ωστόσο, τα 29 από 34 συνολικά χρόνια της εκπαιδευτικής του διαδρομής βρέθηκε να διδάσκει σε σχολεία της Χίου. Στα δύο τελευταία, και ως διευθυντής.
Παράλληλα με τα διδακτικά και τα διοικητικά του καθήκοντα, ασχολήθηκε με το συνδικαλισμό και (ερασιτεχνικά) με το θέατρο και τη δημοσιογραφία. Είναι μέλος της Θεατρικής Ομάδας Χίου από το 1983, στα πλαίσια της οποίας λειτούργησε ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης. Επί σειρά ετών συνεργάστηκε με τις τοπικές εφημερίδες «Δημοκρατική» και «Χιαχτίδα», καθώς και με τα ραδιόφωνα «Δημοκρατική», «Αλήθεια» και «Μυροβόλος», ως αρθρογράφος, σχολιογράφος, σχολιαστής και χρονογράφος. Ποιήματα και διηγήματά του περιλαμβάνονται σε χιώτικες ανθολογίες και άλλες τοπικές λογοτεχνικές εκδόσεις.
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε και το πρώτο του βιβλίο. Πρόκειται για ένα συγκινητικό αφήγημα με τον τίτλο «Φάε, δάσκαλε…».
«Η φράση “φάε, δάσκαλε…” ηχούσε καθημερινά στα τραπέζια των χωριάτικων σπιτιών, όπου οι δάσκαλοι καλούνταν να συμφάγουν με τους οικοδεσπότες, που δεν ήσαν μόνο γονείς μαθητών. Ήσαν κάτοικοι του χωριού, που αναγνώριζαν κάτι πολύ σημαντικό στην παρουσία του δασκάλου εντός τους και τον τιμούσαν με τον τρόπο τους. Η συμπλήρωση της προσφώνησης “φάε, δάσκαλε”, με την επεξήγηση “για τα γουρούνια τα ’χουμε…”, μπορεί να λεγόταν στις ενδοδασκαλικές συζητήσεις χάριν αστειότητας, πλην διέθετε και βάση αλήθειας, καθώς οι απλοί άνθρωποι ήθελαν να κάνουν το δάσκαλο να αισθάνεται άνετα στο τραπέζι τους, χωρίς να προβληματίζεται αν, τρώγοντας, στερεί κάτι από τα μέλη της οικογένειας. Μ’ άλλα λόγια, με τη φράση αυτή, επεδίωκαν να υπογραμμίσουν την επάρκεια των αγαθών, για να περιορίσουν την όποια συστολή του δασκάλου απέναντι στα ανυπόκριτα καλέσματά τους…»
Ο Μπάμπης Σαχτούρης με αριστοτεχνικό τρόπο παρουσιάζει το «παρασκήνιο» της παιδείας στα δύσκολα χρόνια της ανάπτυξης της χώρας μας τις δεκαετίες ’60 και κυρίως του ’70, τότε που στη χώρα μας γινόταν μια προσπάθεια ανόρθωσης του βιοτικού και κοινωνικού επιπέδου της κοινωνίας. Τότε που ο Δάσκαλος είχε να αντιμετωπίσει χίλια μύρια κύματα στην προσπάθειά του να ανδρώσει συνειδήσεις και να μορφώσει τα παιδιά της ελληνικής απομακρυσμένης και «ξεχασμένης από το Θεό» επαρχίας. Η προσπάθειά του αυτή τον έκανε σεβάσμιο πρόσωπο και η εκτίμηση στο πρόσωπό του ήταν έκδηλη από όλους τους κατοίκους.
Το αφήγημα απαρτίζεται από 28 κεφάλαια. Να μερικοί τίτλοι: Το ξεκίνημα, Οι δυσκολίες, Στην επιθεώρηση, Έναρξη μαθημάτων, Η διατροφή, Η καθημερινότητα, Τα απογεύματα της μοναξιάς, Κοινωνική ζωή, Μια νέα αρχή, Η Κυριακή, Η απεργία του νομαρχιακού, Η απεργία του διορισμένου κ.ά..