Εκδρομές και περίπατοι στη Β/βάθμια Eκπ/ση.

[Δημήτρης Ροτζιώκος]

Εκδρομές και περίπατοι στη Β/βάθμια Eκπ/ση.
Αναρτήθηκε στις 20/02/2010 στο: http://blogs.sch.gr/drotziokos

Πολλές φορές αποφεύγουμε να θίγουμε θέματα και γεγονότα που συμβαίνουν δίπλα μας, με το σκεπτικό πως «δεν είμαι εγώ αρμόδιος να το κρίνω ή και να το καταγγείλω…» Όλοι μας, λοιπόν, έχουμε γίνει μάρτυρες των εκδρομών, με τα τόσα περισσότερο ή λιγότερο τραγικά που έχουν συμβεί κατά τη διάρκειά τους τα τελευταία χρόνια. Ενώ όταν συμβαίνει κάποιο δυσάρεστο όλοι επαναστατούμε, μόλις κοπάσει ο θόρυβος, επανερχόμαστε στο σημείο που είμαστε εδώ και πολλά χρόνια.
Σήμερα θα αναφερθώ στους περιπάτους των μαθητών στη μέση εκπ/ση (στην Α/βάθμια έχουν καταργηθεί) που έχουν πλέον καθιερωθεί(;) και ουδείς τολμά να τους αγγίξει. Για να είμαστε ακριβώς μέσα στο θέμα θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι περίπατος έχει καταντήσει να σημαίνει βόλτα στην παραλία ή στο γήπεδο της πόλης, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν τις περισσότερες φορές, αν ο καιρός είναι ψυχρός ή ενδέχεται να βρέξει, γιατί εκείνο που ενδιαφέρει είναι το χάσιμο των μαθημάτων της συγκεκριμένης μέρας.
Ένας καλοπροαίρετος παρατηρητής ή αντικειμενικός κριτής θα μπορούσε να πει: Μα, τα παιδιά έχουν ανάγκη από μια μικρή ανάπαυλα, για να ξεφεύγουν λίγο από τις σκοτούρες της καθημερινότητάς τους.
Θα ξεκινήσω την κριτική μου ξεκινώντας από την κεφαλή που είναι το Υπουργείο Παιδείας.
Γνωρίζουμε όλοι ότι για την εκπαίδευση των ελληνοπαίδων στα σχολεία μας, διατίθενται, σχεδόν, οι μισές μέρες του χρόνου! Είναι κι αυτό μια πρωτοτυπία που μαζί με κάποιες άλλες μας κάνει να ξεχωρίζουμε(!) για να μας δείχνουν οι άλλοι με το δάχτυλό τους.
Πάνω σ’ αυτό, έρχεται το Υπουργείο και καθιερώνει τους μηνιαίους περιπάτους των μαθητών, διότι κάποιοι είχαν, προφανώς, αυτή την φαεινή ιδέα και όπως επίσης είναι γνωστό οι υπουργοί μας ήθελαν πάντα καλές σχέσεις με τους συνδικαλιστές μας!
Όμως, φίλοι εκπ/κοί, θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ότι έχουμε κι εμείς μερίδα ευθύνης για ό, τι γίνεται ή δεν γίνεται στα σχολεία μας.
Ποιος φταίει που οι μαθητές σας μόλις τέσσερες μέρες μετά τις μίνι διακοπές της αποκριάς, βρέθηκαν στην παραλία και κοντά σ’ αυτούς απολαμβάνατε κι εσείς το φραπεδάκι σας στα αναπαυτικά καθίσματα της καφετέριας; Φταίει η Υπουργός που παρασκευιάτικα βρεθήκατε στην παραλία; Τόσο μεγάλη ήταν η κούραση που ήταν αναγκαία η συγκεκριμένη ανάπαυλα;
Αυτό βέβαια δε γίνεται πρώτη φορά. Έχουμε δει περιπάτους να γίνονται Δευτέρες, λίγο πριν τα Χριστούγεννα ή πριν από το Πάσχα και πάει λέγοντας.
Πρόθεσή μου δεν είναι να σταθώ απέναντί σας γιατί αναγνωρίζουμε όλοι και το δύσκολο έργο που επιτελείτε. Όμως, ειδικά ο εκπαιδευτικός , πριν κάνει οποιαδήποτε ενέργεια στο χώρο του σχολείου και όχι μόνο, πρέπει να σκέφτεται τι απήχηση θα έχει αυτή στους γύρω μας.
Δεν πρέπει να μας προβληματίζει η άποψη της κοινωνίας ή για να το πω πιο απλά ή άποψη των γονιών των μαθητών μας; Αισθανόμαστε όμορφα όταν χλευάζουν τη συμπεριφορά μας ή κουνάνε αποδοκιμαστικά το κεφάλι τους;
Τελειώνοντας θέλω να πω δυο λόγια στους Δ/ντές των σχολείων.
Θεωρώ ότι η σημαντικότερη θέση στην εκπαίδευση είναι αυτή του Δ/ντή της σχολικής μονάδας. Απ’ αυτό(ή)ν εξαρτώνται πολλά να γίνουν ή να μη γίνουν. Έχει τη δυνατότητα να «επιβάλλει» σε κάθε στιγμή τα σωστά και τα πρέποντα. Το κύρος, η εμπειρία και οι γνώσεις του, πρέπει να είναι δεδομένες και αποφασιστικής σημασίας.
Μπορεί, λοιπόν, να προστατεύσει τόσο τους μαθητές όσο και το προσωπικό του οποίου προΐσταται από κακοτοπιές και λανθασμένες αποφάσεις.
Η εκπαίδευση είναι πίττα και στον καθένα (πολιτική ηγεσία, εκπαιδευτικούς, γονείς κ.λ.π. ) ανήκει το κομμάτι του. Δεν μπορούμε να λέμε ότι για όλα φταίνε οι … άλλοι!
Καιρός να αναλογιστούμε και τις δικές μας ευθύνες.