ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ και όχι μόνο

Θέματα σχετικά με την πολιτική
Απάντηση
Λίνος Κουντουράς
Συγγραφέας
Δημοσιεύσεις: 22
Εγγραφή: Παρ Οκτ 09, 2009 8:34 am

ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ και όχι μόνο

Δημοσίευση από Λίνος Κουντουράς »

ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ και όχι μόνο.

Ο καθένας μας, όταν αγαπάει ειλικρινά ένα μέρος και τους ανθρώπους του, κάνει κάποια όνειρα για τον τόπο. Θέλει να του προσφέρει, θέλει να τον βλέπει να ομορφαίνει, να αναβαθμίζεται πολιτισμικά, να προβάλλονται οι καλλιτέχνες του, να αποκαθίστανται τα μνημεία του, να δημιουργούνται Κέντρα πνευματικής ανύψωσης των κατοίκων και γενικά να εξελίσσεται έτσι, ώστε να προσελκύει ξένους ή τουρίστες υψηλού πνευματικού επιπέδου, η σχέση των οποίων με τους κατοίκους, θα αποβαίνει εκατέρωθεν ευεργετική.

Πιστεύω ότι το ίδιο επιθυμούν και όσοι εκλέγονται Δήμαρχοι ή περιφερειάρχες, αφού καλούνται να διαχειριστούν και να πετύχουν για το καλό και την ανάπτυξη του Τόπου μας, όσα εμείς δεν μπορούμε.

Επανέρχομαι λοιπόν σε κάποια παλαιότερη πρότασή μου και την επαυξάνω με μια επιπλέον λειτουργία, που θα μπορούσε άμεσα να υλοποιηθεί, στο πλαίσιο της νέας δομής διακυβέρνησης της Λέσβου, που δημιουργείται με τον «Καλλικράτη».

Ας αποτελέσει άλλωστε ο περίφημος αυτός αρχιτέκτονας και πρόγονός μας, το μοντέλο μιας νέας πολιτιστικής προσπάθειας, αντάξιάς του.

Η πρώτη πρόταση αφορά τη δημιουργία ενός Κέντρου Εκπαιδευτικού Βιβλίου, όπου θα στεγάζεται μια βιβλιοθήκη με πλήθος εκπαιδευτικών κυρίως βιβλίων,
τα οποία ανήκουν στον γνωστό συμπατριώτη μας, καθηγητή Πανεπιστημίου, κ. Παναγιώτη Ξωχέλλη, και τα οποία προτίθεται να διαθέσει, για τη δημιουργία ακριβώς αυτού του Κέντρου.
Βιβλία θα διατεθούν επίσης και από τον υπογράφοντα, ως προσφορά από την οικογενειακή βιβλιοθήκη του Γεραγώτη παιδαγωγού Μίλτου Κουντουρά, αλλά ενδεχομένως και από άλλες πηγές (βλέπε και την συνημμένη επιστολή).
Στον χώρο του Κέντρου Εκπαιδευτικού Βιβλίου, πέραν της βιβλιοθήκης θα πρέπει να υπάρχει ένα αναγνωστήριο με δανειστική βιβλιοθήκη, αλλά θα μπορούσαν ενδεχομένως να διατίθενται και δωμάτια διαμονής των μελετητών.

Η δεύτερη πρόταση αφορά τους Ζωγράφους της Γέρας. Είναι εντυπωσιακά πολλοί σε σχέση με τη μικρή περιφέρεια στην οποία γεννήθηκαν ή/και ζουν.
Άλλοι είναι διεθνώς γνωστοί, άλλοι λιγότερο ή και καθόλου, ορισμένοι σπουδασμένοι με τεχνοτροπία που ταυτίζεται με τα ισχύοντα της εποχής μας και άλλοι ναϊφ, αυτοδίδακτοι, με πάθος που τους δίνει τη δύναμη να κουράζονται μετά τη δουλειά τους, ζωγραφίζοντας μέχρι αργά το βράδυ,.

Το Ελληνικό κράτος, ως γνωστόν, περιμένει να γίνει κάποιος αποδεκτός και να τιμηθεί στο εξωτερικό, πριν αποφασίσει να συνδράμει, αν ποτέ το αποφασίσει. Απτό παράδειγμα ο Θεόφιλος και τα έργα του. Έχουμε άλλωστε βιώσει όλοι μας ποιες προτεραιότητες είχε τα τελευταία χρόνια το Υπουργείο Πολιτισμού και ιδιαίτερα τα στελέχη του.

Πιστεύω λοιπόν, ότι θα μπορούσαμε εδώ στη Λέσβο, αντί να περιμένουμε να ανακαλυφθούν μετά θάνατον οι ζωγράφοι μας από τους Ευρωπαίους, να δημιουργήσουμε μια διαρκή έκθεση πινάκων ζωγραφικής, όλων των καλλιτεχνών της Γέρας, στην οποία θα εκθέτουν όσα έργα τους θέλουν και θα τα αντικαθιστούν κατά βούληση. Δίδεται έτσι η ευκαιρία σε ντόπιους, αλλά και σε ξένους, να γνωρίσουν τους ζωγράφους μας και να αγοράσουν έργα τους. Άλλωστε η ύπαρξη και μόνο της μόνιμης αυτής έκθεσης θα συντελέσει και στην τουριστική μας ανάπτυξη, αφού θα προσφέρει, πέραν του μπάνιου και της ταβέρνας, ένα ενδιαφέρον πολιτιστικό δρώμενο.

Είναι κρίμα να μαθαίνουμε ότι πολλοί καλλιτέχνες μας φυτοζωούν, επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα να εκθέσουν στις Αθηναϊκές γκαλερί, οι οποίες επιλέγουν τους καλλιτέχνες με μόνο κριτήριο το αναμενόμενο εμπορικό κέρδος.

Κατοικώντας για αρκετά μεγάλα διαστήματα στη Γέρα, διαπίστωσα, όπως και εσείς γνωρίζετε, ότι υπάρχουν αρκετά πολύ μεγάλα, παλαιά κτίσματα στο Πέραμα και αλλού. Παλαιά ελαιοτριβεία, σαπωνοποιεία κλπ, ακόμα και το παλαιό τούρκικο παρθεναγωγείο του Σκοπέλου, το οποίο αναφέρω και στην συνημμένη επιστολή μου.

Είναι όμως πολύ απογοητευτικό να βλέπουμε να γκρεμίζονται τα κτήρια αυτά, τα οποία αποτελούν πολιτιστική μας κληρονομιά, ή να στεγάζουν στριπτιζάδικα, εστιατόρια, μπαράκια και άλλα τέτοια. Έτσι το Πέραμα, θα χάσει σε λίγο τη χαρακτηριστική του όψη και θα προσαρμοστεί στα νεοελληνικά πρότυπα με τις κακότεχνες κατασκευές, τις αλουμινοκατασκευές, τις αλουμινένιες τζαμαρίες και τα πλαστικά παραπετάσματα.

Με αυτές τις επιλογές, η Γέρα θα έχει την ίδια εξέλιξη, που είχε τα τελευταία χρόνια η Λούτσα, το Τολό και πολλές άλλες περιοχές της Πατρίδας μας, οι οποίες από παραδείσιες κατάντησαν επισκέψιμες μόνο από Βαλκάνιους τουρίστες.

Η πρότασή μου λοιπόν είναι, αν δεν μπορούμε να βρούμε μια χρηματοδότηση, για να επισκευαστούν τα παλιά σαπωνοποιεία και να μετατραπούν σε ειδικού τύπου ξενοδοχεία, για πελάτες διαφορετικούς από τα συνήθη, ας επιλεγεί τουλάχιστον ένα από αυτά, για να στεγάσει το Κέντρο Εκπαιδευτικού Βιβλίου και μαζί με αυτό την μόνιμη έκθεση έργων ζωγραφικής και εικαστικής τέχνης.
Εάν παράλληλα στεγάζει και μια καφετέρια, θα καλυφθεί ευκολότερα η ανάγκη κάποιας επιτήρησης.

Αν, τα παραπάνω δεν είναι εφικτά και η αξιοποίηση ενός παλαιού μεγάλου κτίσματος υπερβαίνει τις οικονομικές δυνατότητες του νέου υπερμεγέθους Δήμου, παρ’ όλο το μέγεθός του και τις αυξημένες δυνατότητες του «Καλλικράτη», τότε ας περιοριστούμε στο μικρότερο κτίσμα, που υπάρχει στο Πρόβασμα, όπως προτείνεται στην συνημμένη επιστολή.
Λίνος Κουντουράς Αθήνα 20.10.2010
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στη συνέχεια αποσπάσματα από την παλαιότερη σχετική επιστολή μου.

Λίνος Κουντουράς Τηλέφωνα:
Διπλ. Μηχ/γος Μηχ/κός Εργασίας 210 – 2510104
Δημοσιογράφος Σύνταξης 210 - 2825611
Ελ. Βενιζέλου 54 Οικίας 210 - 2525725
Νέα Χαλκηδόνα Κινητό 6974899021
143 43 Αθήνα E-Mail ksonil@otenet.gr


Προς :
τον Νομάρχη Λέσβου, κ. Παύλο Βογιατζή,
τον Βουλευτή Λέσβου κ. Σηφουνάκη,
τον Δήμαρχο Γέρας κ. Ζαμτράκη Αθήνα 28.5.2009

Κοινοποίηση : κ. Παναγιώτη Ξωχέλλη
κα Ευαγγελία Καπετάνου

Κύριε Βογιατζή, κύριε Σηφουνάκη, κύριε Ζαμτράκη,

Δεν είναι καινούργιος ο προβληματισμός μου για την μελλοντική τύχη των βιβλίων και των χειρογράφων του πατέρα μου, Μίλτου Κουντουρά.
Υπερήλικας (Μεγαλώνοντας) πλέον και εγώ ο ίδιος, θέλω να τα εξασφαλίσω, ώστε να αποτελούν ένα συγκεντρωμένο και προσβάσιμο υλικό για κάθε ενδιαφερόμενο και στις επόμενες γενεές, ιδιαίτερα όταν τα περισσότερα είναι, για την Ελλάδα του σήμερα, απλησίαστοι ακόμα ... «νεωτερισμοί».
Η Μητέρα μου, μέχρι τον θάνατό της προ τριών ετών, διαφύλαξε τα πάντα ανέπαφα στο πατρικό μας σπίτι. Έπιπλα, το ραδιόφωνο, η φωτογραφική μηχανή, τα χειρόγραφα και τα βιβλία του Μίλτου Κουντουρά παρέμειναν ανέπαφα, μέσα από την Κατοχή, την πείνα της Αθήνας και τον Εμφύλιο.....
.... Παραμένει όμως το ερώτημα, που θα διαφυλαχθούν όλα αυτά. Αν ήμασταν στην Γερμανία, όπου με κρατικά χρήματα κάθε σπίτι επώνυμου του παρελθόντος μετατρέπεται σε μουσείο, το πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Ακόμα και στην Ουγγαρία είδαμε να διαφυλάσσουν με μεγάλο σεβασμό κάθε παλαιότερο αντικείμενο που βρέθηκε στα χέρια τους και να στέλνουν εκεί τους τουρίστες. Ως και μουσείο χοιροτροφίας ή μουσείο με μερικές φωτογραφικές μηχανές (περισσότερες έχω εγώ προσωπικά) διατηρούν και επιδεικνύουν.
Ένα παρόμοιο προβληματισμό έχει και ο πολύ αξιόλογος συμπατριώτης μας κ. Ξωχέλλης. Θέλει και αυτός να διαφυλάξει για τις επόμενες γενεές τα πολυάριθμα βιβλία του σε μια βιβλιοθήκη.....
.... Έχουμε στο μυαλό μας την ατυχή (....) διασπορά των βιβλίων της «βιβλιοθήκης Μίλτου Κουντουρά», που δημιουργήθηκε από τις «Μαθήτριές» του. Με τις αλλαγές του Καποδίστρια, τα βιβλία της βιβλιοθήκης διασκορπίστηκαν από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ενώ η σημερινή Δημοτική Αρχή δημιούργησε ένα Πνευματικό Κέντρο στο οποίο θα μεταφέρει ή μετέφερε τα υπόλοιπα των βιβλίων, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για την εξαφάνιση του ονόματος από την βιβλιοθήκη. Δεν υπήρξε δηλαδή κανένας σεβασμός στην προσφορά αυτών των σεβάσμιων Κυριών, που ως συνταξιούχες διδασκάλισσες,
• έγραψαν ένα βιβλίο,
• πούλησαν τα αντίτυπα με δικές τους προσπάθειες,
• έκαναν έτσι ευρύτερα γνωστό ένα Μυτιληνιό, που άφησε εποχή και μένει μέχρι σήμερα ανεπανάληπτος,
• αγόρασαν βιβλία με τις εισπράξεις τους,
• πλήρωσαν οι ίδιες την προτομή του
• χάρισαν τα βιβλία και την προτομή στη γενέτειρα του και στο σχολείο της
• και δεν ζήτησαν παρά την ονομασία της βιβλιοθήκης στο όνομα του δασκάλου τους.
Οι Κυρίες ακόμα ζουν, (όχι όλες δυστυχώς) αλλά ήδη η Τοπική Αυτοδιοίκηση, δηλαδή το Κράτος προσπαθεί να σβήσει την ιστορία αυτή από τις μνήμες και να εκμεταλευτεί τη δωρεά για να επιδείξει δικό του Έργο !

Για όλα αυτά σκεφτήκαμε να ενώσουμε τις προσπάθειές μας για μια διαχρονικότερη και αποτελεσματικότερη εξασφάλιση των δικών μας βιβλίων....

... Σκεφτήκαμε ότι θα πρέπει να βρούμε έναν χώρο και ότι θα πρέπει να υπάρχει σε αυτόν κάποιοι ή κάποιος που θα τον «λειτουργεί» Δηλαδή θα τον φυλάει, θα τον ελέγχει και θα εξυπηρετεί τους επισκέπτες. Δεν έχουμε όμως την οικονομική επιφάνεια που θα μας επέτρεπε να αγοράσουμε ένα οίκημα και να επωμισθούμε τα έξοδα λειτουργίας, για έναν ουσιαστικά κοινωφελή σκοπό. Όμως μια τέτοια «Βιβλιοθήκη» και μάλιστα στο Σκόπελο της Γέρας θα είχε τεράστια πλεονεκτήματα για την περιοχή: Θα συγκέντρωνε πολλούς ενδιαφερόμενους ερευνητές, δημιουργώντας τουρισμό διαφορετικού επιπέδου. Θα αναβάθμιζε το επίπεδο των διαπροσωπικών σχέσεων των επισκεπτών με τους φιλοξενούντες και θα ήταν κάποιο θετικό κίνητρο για τους νέους, προκειμένου να ασχοληθούν με περισσότερο πνευματικά ζητήματα. Ο Σκόπελος και η Γέρα ενδείκνυνται για κάτι τέτοιο. Έχω διαπιστώσει, μετά από πολυετείς επαγγελματικές επισκέψεις μου σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, ότι το επίπεδο των κατοίκων της Λέσβου είναι πολύ υψηλότερο από τις περισσότερες περιοχές της περιφέρειας. Ακόμα και άνθρωποι που δεν έτυχαν ανωτέρας εκπαίδευσης έχουν φιλολογικά ενδιαφέροντα και φιλοσοφικές αναζητήσεις, εκεί που αλλού επικρατεί μόνο το ποδόσφαιρο και το σκυλάδικο.
Παράλληλα μας στενοχωρεί η διαπίστωση, ότι με την επίδραση της τηλεόρασης, της εύκολης μετακίνησης και του Internet, η νεολαία «προσαρμόζεται» σταδιακά όλο και περισσότερο στα αμερικάνικα πρότυπα της εποχής μας: Στην ισοπέδωση των προσωπικοτήτων και την ένταξη του ατόμου στην κατευθυνόμενη αγέλη. Ίσως να βοηθήσει η προσπάθειά μας λοιπόν αυτή στη διατήρηση της θετικής ιδιαιτερότητας της Λέσβου. Το ερώτημα βέβαια είναι αν και κατά πόσο θέλει τη διατήρηση αυτή η Τοπική Αυτοδιοίκηση και το πολιτικό μας σύστημα, που εκφράζεται μέσα από τις ενέργειες των αιρετών μας αρχόντων.

Τι ζητάμε λοιπόν και τι απαιτείται για να πραγματοποιηθεί ο τελικός μας στόχος:

1. Η Βιβλιοθήκη θα ιδρυθεί ως μια ιδιωτική εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
2. Η ανάμειξη οποιουδήποτε κρατικού φορέα είναι απορριπτέα, για λόγους που έχουν επανειλημμένα αναλυθεί και που μπορούν να επεξηγηθούν και πάλι, αν χρειαστεί.
3. Απαιτείται ένας χώρος, ιδιοκτησία της μη κερδοσκοπικής εταιρείας.
4. Απαιτείται η συμβολή στα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης της Βιβλιοθήκης.
5. Θα μπορούσαν τα παραπάνω να καλυφθούν από κάποιους σπόνσορες, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση ή από το Κράτος.
6. Ίσως υπάρχουν και δυνατότητες χρηματοδότησης από κάποιο πρόγραμμα της Ε.Ε. (και είναι πολλά προγράμματα που χάνονται επειδή δεν μπορεί η Ελλάδα να τα αξιοποιήσει).

Τι θα θέλαμε να προσφέρει η Βιβλιοθήκη;

1. Έναν χώρο για τα βιβλία.
2. Έναν χώρο μελέτης και εργασίας, με δυνατότητες κάποιου αναψυκτικού, ποτού, καφέ κλπ. Ίσως, αλλά όχι αναγκαία και τη δυνατότητα φαγητού.
3. Θα μπορούσε εξ’ ίσου όχι αναγκαία να υπάρχουν και δωμάτια για τη διαμονή των ερευνητών ή όσων θα ήθελαν να συνδυάσουν το διάβασμα με ολιγοήμερες διακοπές. Το νησί μας άλλωστε προσφέρεται για διακοπές.
4. Την ατμόσφαιρα της εποχής του 1900 με 1930, που διατηρήθηκε μέσα από τα βιβλία και τα χειρόγραφα προσωπικά αρχεία της οικογένειας Μίλτου Κουντουρά.
Το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν αυτά τα ευρήματα για όλους μας, φαίνεται ακόμα και μόνο από ένα άρθρο, το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΓΕΡΑ» και αναφέρεται στην απελευθέρωση του Νησιού από τους Τούρκους.

Ζητάμε λοιπόν έναν χώρο που θα παραχωρηθεί ανεπιστρεπτί στην μη κερδοσκοπική εταιρεία για να στεγαστούν τα παραπάνω.
Ο χώρος θα πρέπει να καλύπτει τις παραπάνω ανάγκες όσο ευρύτερα γίνεται, ώστε να μην αποδειχθεί αργότερα ανεπαρκής. Θα μπορούσε να είναι και ένα από τα υπό κατάρρευση παλαιά οικήματα που αφθονούν δυστυχώς στο Σκόπελο (στην ανάγκη μόνο γενικότερα στη Γέρα) και το οποίο θα επισκευαζόταν και θα διαμορφώνονταν αναλόγως.

Ως πολύ κατάλληλο χώρο θεωρώ το «Πρόβασμα». Σήμερα και μετά από πολλά πειράματα αξιολόγησής του νοικιάζεται με σχετικά χαμηλό ενοίκιο (με το οποίο σίγουρα δεν σώζεται ο Δήμος) και υπολειτουργεί, τόσο ως καφετέρια, όσο και ως προς τα ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Σε αυτόν τον χώρο θα μπορούσε να δημιουργηθεί η βιβλιοθήκη, το μικρό μουσείο, ο χώρος μελέτης και παράλληλα να υπάρχουν δωμάτια προς ενοικίαση. Θα μπορούσε επίσης να παραμείνει ο (πολύ καλός από ότι διαπιστώσαμε) ένοικος της καφετέριας, με χαμηλότερο όμως ενοίκιο (ή και καθόλου) αφού δεν θα εισπράττει από τα δωμάτια, ώστε να καλύπτεται με τον καλύτερο τρόπο, τόσο η προσφορά αναψυκτικών κλπ, όσο και η στοιχειώδης φύλαξη, ενώ θα μπορούσε να βρεθεί από την ίδια οικογένεια και το άτομο που θα λειτουργεί τη Βιβλιοθήκη.
Για τη συγκεκριμένη λειτουργία, ο χώρος είναι σπάνιας ομορφιάς, ειδικά για συγκεκριμένου επιπέδου ξένους ....

.... Σπόνσορες και ενδιαφέρον για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη υπάρχει. Θα δώσουμε όμως προτεραιότητα στο Σκόπελο, στη Γέρα μετά στη Μυτιλήνη, αλλά μόνο αν διαπιστώσουμε αδιαφορία για το Νησί μας θα διερευνήσουμε τις άλλες προοπτικές.

Με εκτίμηση,

Σημ.: Ο κ. Ξωχέλλης συμφωνεί απόλυτα με τα παραπάνω. Λ.Κ.
Λίνος Κουντουράς
Απάντηση