Η Γέρα με τον "Καλλικράτη"

Θέματα σχετικά με την διοικητική μεταρρύθμιση
Απάντηση
Λίνος Κουντουράς
Συγγραφέας
Δημοσιεύσεις: 22
Εγγραφή: Παρ Οκτ 09, 2009 8:34 am

Η Γέρα με τον "Καλλικράτη"

Δημοσίευση από Λίνος Κουντουράς »

Καλλικράτης : Η εξέλιξη του Καποδίστρια

Έναν καιρό που εργαζόμουν στη FIAT, μου έλεγε και επέμενε, ένας από τους διευθυντές της που μας είχε επισκεφτεί, ότι κακώς είχαμε δύο αντιπροσωπείες στη Νότια Πελοπόνησσο, μία στην Καλαμάτα και μια στη Σπάρτη. Έβλεπε τις δύο πόλεις στον χάρτη πολύ κοντά τη μία στην άλλη, συνέκρινε την απόσταση με αυτή δύο πόλεων στον χάρτη της απόλυτα επίπεδης Γερμανίας και απαιτούσε μια αντιπροσωπεία για την εξυπηρέτηση των δύο πόλεων. Τον επόμενο χειμώνα, επισκέφτηκα μαζί του μερικούς αντιπροσώπους μας στην Πελοπόνησσο και περάσαμε από την Καλαμάτα στην Σπάρτη πάνω από τον Ταϋγετο. Ήταν σκοτάδι. Οι δρόμοι ήταν χιονισμένοι. Δεν είχαν καθαριστεί σχεδόν καθόλου. Η κίνηση άλλων ΙΧ μηδαμινή και μόνο πού και που ανταμώναμε (με κίνδυνο) κάποιο φορτηγό. Ο φίλος τα χρειάστηκε και όταν επιτέλους φτάσαμε μου λέει: «Δίκιο είχες, ποιος θα κάνει τέτοιο ταξίδι για να πάει να δει ένα καινούργιο αυτοκίνητο». Και το θέμα έληξε εκεί.
Αυτή την ιστορία μου θυμίζει και η απόφαση των Μανταρίνων της Κεντρικής μας Διοίκησης, που αποφασίζουν κλεισμένοι στα γραφεία τους για τα όρια του Καλλικράτη, χωρίς γνώση των δρόμων, των αποστάσεων και των ειδικών συνθηκών κάθε περιοχής.
Ο Δήμαρχος είναι σαν τον πατέρα σε μία οικογένεια. Πρέπει να είναι κοντά, στα παιδιά, στην σύζυγο στο σπίτι, για να βλέπει τις ανάγκες τους, να καθοδηγεί, να δίνει λύσεις και να προστατεύει. Γι' αυτό και οι Δήμαρχοι πρέπει να είναι κάτοικοι του μέρους όπου εκλέγονται, για να γνωρίζουν τα προβλήματα, αλλά και τους ανθρώπους που μένουν εκεί, να μπορούν να τους βλέπουν εύκολα καθημερινά, να έχουν με αυτούς κοινά συμφέροντα και να τα υποστηρίζουν απέναντι στη Δημόσια Διοίκηση.
Αναρωτήθηκε κανείς πόσες φορές το χρόνο επισκέπτεται ένας κάτοικος του Πολυχνίτου τον Παλαιόκηπο ή τον Ευεργέτουλα; Αντίστοιχα στη τετραετία της θητείας του, πόσες φορές την εβδομάδα θα αντέχει ο νέος Δήμαρχος, εκπρόσωπος του «Καλλικράτη», να επισκέπτεται το Πλωμάρι, στη συνέχεια τον Πολυχνίτο και μετά τα χωριά της Γέρας; Ακόμα και σήμερα τα πιο απόμακρα από τα έξι χωριά του αρκετά περιορισμένου Δήμου Γέρας, σπανίως τα επισκέπτεται ο Δήμαρχός τους και ας είναι τόσο κοντά μεταξύ τους. Με τον Καποδίστρια κατέληξε να γίνονται όλες οι εκδηλώσεις στα δύο πολυσύχναστα χωριά, στο Πέραμα που μαζεύει κόσμο το καλοκαίρι και στον Παπάδο που βρίσκονται τα μεγάλα καταστήματα. Όλα τα άλλα χωριά, όπου παλαιότερα γίνονταν πολιτιστικές εκδηλώσεις, ξεχάστηκαν. Πόσο μάλλον όταν ο τουρισμός το καλοκαίρι συγκεντρώνεται στο Πλωμάρι και όταν για να πας από τον Πολυχνίτο στο Σκόπελο θέλεις ώρες. Σε λίγο τα χωριά μας θα είναι ξεχασμένα από τις Δημοτικές Αρχές, όπως ξεχασμένα είναι εδώ και χρόνια από την Κεντρική Διοίκηση.

Για κοιτάξτε που γίνονται σήμερα με τον Καποδίστρια, τα περισσότερα Δημόσια Έργα; Στα κεντρικά κυρίως χωριά. Γι’ αυτό και με προβληματίζει, όταν μετά την παντελή, κατά τη γνώμη μου και τη γνώμη πολλών άλλων, αποτυχία του «Καποδίστρια», μας προέκυψε τώρα και ο «Καλλικράτης».
Γιαυτό πιστεύω ότι πρέπει να είναι το κάθε χωριό και Δήμος, εκτός και αν είναι πολύ κοντά μεταξύ τους. Και καθόλου δεν πιστεύω πως η ΕΕ μας επιβάλλει Δήμους με τουλάχιστον 22.000 κατοίκους. Μας λένε επίσης ότι θα λιγοστέψουν έτσι οι υπάλληλοι, ενώ ταυτόχρονα λένε ότι θα υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό για την εξυπηρέτηση των επιμέρους περιοχών ! Αλλά και αν ακόμα μειώνονταν ο αριθμός των υπαλλήλων, αναρωτήθηκαν μήπως, το ποιος τελικά θα πληρώνει στο ΙΚΑ και στην Εφορία; Οι επιπλέον άνεργοι; Σαν να μην τα σκέφτηκαν καλά, αλλά να θέλουν άρον – άρον να εκτελέσουν μία έξωθεν εντολή, με όποιο επιχείρημα τους έρθει στο μυαλό.
Η προτεραιότητα που δίνει ο κ. Πρωθυπουργός στη μεταρρύθμιση αυτή, σηματοδοτεί για ‘μένα το πώς παίζονται τα πολιτικά παιχνίδια των «φίλων» μας, για την υποδούλωση των Ελλήνων στα ξένα συμφέροντα. Το να βάζεις την μείωση των Δήμων ή την ελληνοποίηση των μεταναστών (λαθραίων ή νομίμων) σε πρώτες προτεραιότητες, εν μέσω της οικονομικής καταστροφής, του απόλυτου χάους και της κακοδιαχείρισης του Κράτους, που συγκλονίζουν σήμερα την Ελλάδα, αποτελεί ακόμα και σε επιφανειακή παρατήρηση κάτι το περίεργο. Αν όμως παρατηρήσουμε προσεκτικά τα γεγονότα, θα διαπιστώσουμε μια απόλυτη συνέπεια και μεθόδευση.
Όλα ξεκίνησαν παλαιότερα με την θεσμοθέτηση της Λίστας στις βουλευτικές εκλογές από τον Ανδρέα Παπανδρέου (αν θυμάμαι καλά). Με τη λίστα ο παλαιότερα ανεξάρτητος βουλευτής, που απλώς πρόσκειτο σε κάποιο κόμμα, έγινε υποχείριο του αρχηγού των κομμάτων, διότι η λίστα του εξασφαλίζει την εκλογή του ασφαλέστερα από οτιδήποτε άλλο, αλλά και περιορίζει τον αριθμό όσων (ανταγωνιστών) είναι εκτός λίστας.
Έτσι τα κόμματα και στη συνέχεια οι κυβερνήσεις έγιναν «αρχηγικά», με απόλυτο σχεδόν έλεγχο των βουλευτών από τον αρχηγό. Στη συνέχεια μας προετοιμάζουν για έναν νέο εκλογικό νόμο (δήθεν όμοιο με τον Γερμανικό) ώστε η εξάρτηση να γίνει πλέον απόλυτη.
Και τώρα αναζητήθηκε ένας επιπλέον τρόπος για την εξάρτηση και των εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Δημάρχων κλπ) από τους αρχηγούς των κομμάτων.
Έτσι θα καταλήξουμε σε έναν δικομματισμό αλλά ΗΠΑ, όπου δύο μόνο κόμματα νέμονται την «Εξουσία» και μάλιστα δύο τόσο ίδια μεταξύ τους, που όποιο και να ψηφίσεις, την ίδια πολιτική των οικονομικών μεγιστάνων και των πολέμων θα ακολουθήσει.

Οι εξελίξεις στη Ελλάδα μεθοδεύτηκαν με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο:
Άρχισαν με την (κατά τη γνώμη μου πάντα) εντεταλμένη διασπάθιση των χρημάτων μας και την μετακίνησή τους σε ξένες τσέπες. Μάθαμε πρώτα για τις Πυραμίδες του Μπερίσα στην Αλβανία, κατόπιν ήρθε και σε εμάς η απομύζηση με το Χρηματιστήριο, ακολούθησαν τα Τοξικά Ομόλογα και η υπερχρέωση των Ασφαλιστικών Ταμείων.
Σήμερα ολοκληρώνεται η αφαίμαξή μας με την σύμπραξη των Τραπεζών Αμερικανικών συμφερόντων, που ανεβάζουν την κερδοφορία τους αυξάνοντας καθημερινά τους τόκους δανεισμού, με δικαιολογία την κακή αξιοπιστία των κυβερνήσεών μας (αλήθεια βέβαια και αυτό, αλλά γιατί άραγε να συνέβη ;;).
Οι πολιτικές εξελίξεις, μέσω των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων, θα οδηγήσουν τελικά σε πιέσεις για την εγκατάλειψη των πολιτικών μας θέσεων απέναντι στους γείτονες, Τούρκους, Σκοπιανούς και άλλους, που υποστηρίζονται από τους ισχυρούς, αλλά και που αποδείχτηκαν σθεναρότεροι διεκδικητές των απαιτήσεών τους. Θυμίζω τον κ. Ερντογάν, που σηκώθηκε και έφυγε με προσβλητικές κουβέντες από μια διεθνή σύνοδο, πράγμα που Έλληνας πολιτικός ούτε στον ύπνο του δεν θα τολμούσε. Τυχαίο είναι άλλωστε το ότι οι κ.κ. Σαμαράς, Παπανδρέου και Καραμανλής είναι συμμαθητές, συγκάτοικοι και απόφοιτοι του ιδίου πανεπιστημίου, στο οποίο όλως τυχαία σπουδάζουν τα παιδιά όσων πολιτικών είναι προσφιλείς στις ΗΠΑ; Και η Αμερική καλά κάνει αν κοιτάει τα συμφέροντά της. Εμείς τι πρέπει να κάνουμε ώστε να εξασφαλίσουμε τα συμφέροντα του Χωριού μας κατ’ αρχήν και της Πατρίδας μας στη συνέχεια. Γιατί αν συνεχίσουμε έτσι θα είμαστε σε λίγο η μειονότητα, τόσο στη θρησκεία, όσο και στον πολιτισμό που μας κληρονόμησαν οι Πατεράδες και οι Μανάδες μας.

Λίνος Κουντουράς
Απάντηση